پایانی خودخواسته

آوازی سوک برایم بخوانید

سازهایتان را غم نواز کوک کنید

داستان های دردآور بنویسید 

اشعاری حزین بسرایید

حزین باشد،دردآور پر اندوه

بگذارید تمام شادیهایم را پنهان کرده

در تنهایی و درد بمانم

در ژرفنای تنهایی فرورفته ،  تنهای تنها خود باشم

می دانم سخت است

می دانم نمی توانم

می دانم طبیعت من درد نمی خواهد

می دانم طبیعت من حزن نمی خواهد

می دانم طبیعت من با اندوه هیچ سازگاری ندارد

بگذارید آزار ببینم

بگذارید اذیت شوم

بگذارید خود ،روحم را خراشیده

خود به خروشش بیاورم

بگذارید خود پایانش دهم

خود ناکامش کنم

بگذارید با دستان خودم 

به ستوهش بیاورم.

معصوم

بیست و دوم بهمن نود و هفت

هفده دقیقه بامداد